Jest wiele dowodów na to, że drożdżak Candida albicans może spowodować autyzm oraz nasilić różne problemy behawioralno-zdrowotne u osób z autyzmem, w szczególności u tych, u których objawy wystąpiły późno. Candida albicans jest jednokomórkowym drożdżakiem, umiejscowionym w różnych częściach układu pokarmowego. Ogólnie mówiąc, korzystne dla zdrowia mikroorganizmy ograniczają ilość drożdżaków w układzie pokarmowym i kontrolują ich poziom. Niestety przyjmowanie antybiotyków (w szczególności częste) niszczy te mikroorganizmy, co może spowodować namnożenie się Candida albicans. Kiedy drożdżaki rozwijają się, wypuszczają do organizmu toksyny, które upośledzają funkcje ośrodkowego układu nerwowego i układu odpornościowego.

Niektóre problemy behawioralne powiązane z rozrostem Candida albicans to:

• hiperaktywność
• problemy z koncentracją
• uczucie zmęczenia, senność, ogólne zmęczenie
• agresja
• stany depresyjne
• zaburzenia snu
• łatwe wpadanie w złość
• bóle głowy i brzucha
• zaparcia lub biegunki
• nieprzyjemny zapach z ust
• suchość w ustach i gardle
• metaliczny smak w ustach

Jest wiele bezpiecznych metod na leczenie rozrostu grzybów, takich jak przyjmowanie suplementów, które doprowadzą do zasiedlenia układu pokarmowego „dobrymi” bakteriami (np. z grupy acidophilus) oraz przyjmowanie leków przeciwgrzybicznych ( np. Nystatyna,  Ketokonazol,  Diflucan). Zaleca się również wprowadzenie specjalnej diety, ubogiej w cukier i inne składniki pożywienia, którymi karmią się grzyby. Co ciekawe, jeżeli to Candida albicans powoduje problemy zdrowotne i behawioralne, pacjent będzie się bardzo źle czuł przez kilka dni po rozpoczęciu leczenia mającego na celu zniszczenie nadmiaru drożdżaków. Są one niszczone, a ich szczątki krążą po organizmie ludzkim aż do wydalenia. Dlatego osoba, u której wystąpi negatywna reakcja wkrótce po przyjęciu leku na Candida albicans (tzw. reakcja Herxheimera) to osoba,  która ma dobrą prognozę

Etapy rozwoju grzybicy ogólnoustrojowej
Objawy grzybicy ogólnoustrojowej nie trwają permanentnie, lecz pojawiają się okresowo jako wynik zaostrzenia choroby, na przykład w trakcie i po kuracji antybiotykowej, jako efekt diety bogatej w oczyszczone węglowodany oraz przy każdym osłabieniu systemu odpornościowego. Po ustąpieniu podstawowych objawów chorobowych, organizm zaczyna odrabiać straty i pewną część grzybów likwiduje, a część pozostaje jako ślad infekcji ogólnoustrojowej, z którą w danej chwili organizm nie był w stanie walczyć i wygrać tej walki. W ten sposób każde zaostrzenie objawów grzybicy wpływa – krok po kroku – na systematyczne przerastanie organizmu grzybnią grzyba Candida. W procesie rozwoju infekcji ogólnoustrojowej wywołanej przez grzyby Candida można wyróżnić pięć charakterystycznych etapów:

Etap I
Wystarczy chwilowe osłabienie systemu odpornościowego i powstanie osłabionych komórek w tkance błony śluzowej jelita grubego, by drożdżaki Candida zakiełkowały, rozrosły się w grzybnię i zapoczątkowały proces chorobowy, zwany grzybicą jelita grubego. Jest to niejako preludium grzybicy ogólnoustrojowej, bowiem wyłomy poczynione przez grzyby w ciągłości błony śluzowej stanowią wrota zakażenia, przez które do krwiobiegu wnikają drobnoustroje jelita grubego, w tym oczywiście drożdżaki Candida. Dopóki system odpornościowy nie jest zanadto obciążony zwalczaniem infekcji przebiegającej w innym miejscu organizmu, dopóty organizm, poprzez rozszerzenie drobnych naczyń krwionośnych, (zmieniających barwę śluzówki z matowej na żywoczerwoną) gromadzi w pobliżu wrót zakażenia dużą liczbę białych krwinek, które niszczą drobnoustroje w miejscu zakażenia, nie dopuszczając do zakażenia nimi całego organizmu. Ten niezwykle istotny etap pokonania bariery oddzielającej środowisko przewodu pokarmowego od organizmu i przekształcenia się pożytecznego w gruncie rzeczy drożdżaka w agresywnego grzyba-pasożyta z reguły przebiega równolegle z drożdżycą jelita grubego, w związku z czym objawy owej drożdżycy należy uznać jako zainicjowanie grzybicy ogólnoustrojowej.

Etap II
W tym etapie, wykorzystując chwilowe osłabienie organizmu, drożdżaki Candida przedostające się przez wrota zakażenia (najczęściej w jelitach), nie napotykając oporu ze strony systemu odpornościowego, są zabierane z prądem krwi i roznoszone po całym organizmie, gdzie szukają dogodnego miejsca do zakiełkowania i przeistoczenia się w grzyby. Choć nie u wszystkich chorych objawy są jednakowe i te same, to we wstępnym okresie rozwoju grzybicy ogólnoustrojowej najczęściej pojawiają się:

• pleśniawki jamy ustnej,
• zakażenie układu moczowego,
• grzybicze zapalenie pochwy,
• nasilone objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS),
• wysypki skórne i trądzik,
• alergie: pokarmowe, na kurz, pleśnie i popularne środki chemiczne używane w gospodarstwie domowym oraz na substancje chemiczne zawarte w aerozolach, a także na zapach tanich perfum,
• skłonność do przeziębień, zapaleń gardła i angin,
• suchy kaszel,
• częste zapalenia oskrzeli,
• przewlekły nieżyt zatok obocznych nosa,
• zapalenia płuc na tle grzybiczym (najczęściej błędnie rozpoznawane jako bakteryjne, a zastosowane antybiotyki przeciwbakteryjne przyspieszają rozwój grzybicy ogólnoustrojowej).

  W tym etapie mogą wystąpić także pozornie nie powiązane ze sobą objawy:

• bóle głowy,
• migreny,
• bóle mięśni i ścięgien,
• zespół przewlekłego zmęczenia,
• grzybica paznokci,
• łuszczyca,
• bóle reumatyczne.
  Niestety, wszystkie schorzenia występujące w drugim etapie ekspansji pasożytniczych grzybów traktowane są przez medycynę oficjalną jako odrębne, nie powiązane z sobą choroby.

 
Etap III
Jest to etap rozwoju grzybicy ogólnoustrojowej, w którym, wykorzystując kolejne osłabienie systemu odpornościowego, z drożdżaków kiełkujących w różnych miejscach organizmu rozrastają się grzybnie emitujące do organizmu toksyczne produkty przemiany materii, podtruwające mózg. Charakterystyczne w tym etapie jest występowanie objawów ze sfery psychiki, takie jak:

• zaburzenia koncentracji i brak możliwości skupienia uwagi,
• utrata nabytych zdolności, np. gry na instrumentach,
• nienadążanie za tokiem myśli naszych rozmówców,
• wypadanie słów,
• niezrozumienie zdań i zastępowanie ich innymi znaczeniami,
• roztargnienie i zapominalskość,
• niczym nieuzasadniona złość,
• agresja w stosunku do otoczenia,
• trudności w zapamiętywaniu i zaniki pamięci ? myśli o śmierci,
• głęboka depresja i myśli samobójcze,
• stany lękowe i nerwowość,
• fobie,
• bezsenność,
• koszmary senne,
• chrapanie i zaburzenia oddychania, tzw. bezdechy. Najczęściej z powodu nasilania się wymienionych objawów chorzy są poddawani leczeniu psychiatrycznemu. Standardowo rozpoznaje się u nich zespół maniakalno-depresyjny, psychozy, a także schizofrenię. Często chorzy są z tego powodu hospitalizowani. Stosowane jest oczywiście leczenie objawowe – preparaty uspokajające, przeciwdepresyjne, itp.

 
Etap IV
W tym etapie rozwoju schorzenia najczęściej zaburzona jest praca narządów wewnętrznych oraz funkcje gruczołów wydzielania wewnętrznego. Często dominującymi są objawy ze strony przewodu pokarmowego, jak wzdęcia, gazy, wymioty, biegunki lub zaparcia stolca. Zespół przewlekłego zmęczenia może być tak nasilony, że często chory nie jest zdolny do wykonywania jakiegokolwiek wysiłku fizycznego i psychicznego, a w skrajnych wypadkach nie jest w stanie utrzymać głowy na odpowiednim poziomie. Mogą także pojawiać się wysypki skórne pod różną postacią i o różnym nasileniu. Ilość komórek drożdży we krwi może być tak duża, że są w stanie zablokować krwionośne naczynia włosowate. Obrazem tego może być toksemia organizmu, a jej objawami obniżenie temperatury ciała, zimne poty, niemiarowość i przyspieszenie pracy serca (tachykardia), uczucie duszności, przyśpieszenie oddychania (hiperwentylacja) oraz napady lęku. W tym etapie zazwyczaj radykalnie spada wydolność systemu odpornościowego. Organizm staje się niemal całkowicie bezbronny, podatny na infekcje wirusowe i bakteryjne.

Etap V
Ten etap zwany jest posocznicą drożdżakową lub sepsą. Zakażenie obejmuje wszystkie narządy wewnętrzne i nawet po podjęciu działań diagnostycznych oraz intensywnego leczenia polegającego na zniszczeniu grzyba Candida albicans, a także wzmocnieniu sił odpornościowych organizmu, połowa przypadków kończy się śmiercią.