Anna Wyszkoni na koncercie

Nie każdy ma szczęście osobiście poznać i uścisnąć dłoń Ani Wyszkoni, która jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych i lubianych osobowości polskiej sceny muzycznej.
Niektórzy pytali mnie: Jak to zrobiłaś, że Ania przyjechała na koncert Justyny?

Kiedy 3 tygodnie temu zrodził się w mojej głowie pomysł:

• A może by tak zorganizować koncert?

Sama nie dowierzałam, że dojdzie on w tak krótkim czasie do skutku. Poszukiwania zespołów, osób które poprowadziłyby konferansjerkę zaczęłam od wykonania późnym wieczorem /2 stycznia/ telefonu do Tomka i Magdy, którzy prowadzili dla Justyny koncert dwa lata temu.
Sami stwierdzili, iż pomysł szalony, by w tak krótkim czasie wszystko zorganizować. Oni sami tym razem nie mogli być z nami, ale Magda wspierała nas na odległość, doradzała, pomogła w poszukiwaniach wolnych zespołów. Po trzech dniach od zrodzonego pomysłu, pojawiło się małe załamanie, wszystkie zespoły, które chcieliśmy widzieć na naszym koncercie, tego dnia dawały koncert w Bydgoszczy. Co prawda termin późniejszy wchodził w grę, ale tylko wtedy kiedy Fundacja otrzyma nowe zgody na zbiórki publiczne. Tak więc braliśmy to co mogliśmy, tym bardziej, że sala była też tylko tego dnia wolna.
A później wszystko toczyło się już samo: zespoły zgłaszały się same do nas. W między czasie wraz z Justynką przeglądałyśmy strony gwiazd. Kiedy otworzyłam stronę i bloga Ani Wyszkoni, pewna siebie Justyna rzekła:

• „O ta Pani przyjedzie! Napisz do Niej, zaproś ją!”

Napisałam, zaprosiłam ale tak naprawdę na nic nie liczyłam. Kiedy następnego dnia otworzyłam pocztę doznałam szoku:

“Dzień dobry.

Ania chętnie pojawi się na Państwa koncercie, niestety nie będzie możliwy jej występ, bo nie mamy możliwości ściągnięcia na ten termin zespołu.

Reportaż z koncertu

26 stycznia 2014 r. w tworkowskim Centrum Kultury gwiazdą popołudnia stała się Justynka, na rzecz której odbył się koncert charytatywny.

Organizacją koncertu zajął się Adrian Wolny z firmy koncertowej Baca Dance.

Zespół Baca Dance w towarzystwie Anny Wyszkoni

oraz

Zespół Baca Dance&Brylant który zaserwował piosenki z reperuaru śląskiej listy przebojów

Na koncert Justyny zaproszenie przyjęła także Anna Wyszkoni, która całe niedzielne popołudnie spędziła blisko małej gwiazdy

Pani Aniu – Dziękujemy. Swoją obecnością sprawiła Pani Justynie wiele radości.

Charytatywnie do Tworkowa przyjechali wesprzeć akcję swoim występem:

Młodzieżowy zespół NOVEMBER

oraz

Kapela Kamraty

Postacie Kubusia Puchatka i Kłapouchego

którym powierzono misję specjalną: ich zadaniem było sprawić aby fundacyjne puszki zapełniły się do pełna

Akcję swoim występem przyjechały także wesprzeć Mażoretki z zespołu “Tęcza” oraz “Uśmiech”

oraz starsi koledzy i koleżanka z Szkoły Podstawowej w Krzyżanowicach z tańcem Breakdance

Czasami wdzięczność trudno jest ubrać w słowa … wtedy proste – DZIĘKUJĘ – zawiera wszystko co chcemy wyrazić.
Każdy wystąpił charytatywnie, jak powtarzali zapłatą dla nich będzie uśmiech Justyny.
Dziękujemy także wszystkim gościom przybyłym na koncert, którzy zapełniali fundacyjne puszki.
Dziękujemy za obecność na koncercie delegacji z Szkoły do której chodzi Justynka: Dyr Szkoły Pani Beacie Szczepanowskiej, Vice Dyr Pani Karinie Feliks, Pedagog Szkoły Pani Sabinie Nowak oraz Pani Małgorzacie Humeniuk – która na co dzień wspomaga Justynkę na lekcjach.
Dziękujemy za obecność Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej Pani Renacie Reszka.
Na koncert niestety nie mogła przyjechać z powodu choroby terapeutka Justynki z Prodeste Pani Monika Majszczyk. Jednak Pani Monika była z nami obecna myślami. Dziękujemy za przygotowanie pisma na ten dzień, które zostało odczytane w Pani imieniu.

Dochód z koncertu został już wpłacony na fundacyjne subkonto Justyny.

List Pani Moniki specjalnie napisany na koncert:)

Pani Monika miała być z nami, miała sama opowiedzieć o autyzmie i o tym jak Justyna dzielnie z nim walczy. Niestety, nie mogła do nas dojechać, rozłożyła ją grypa. Jednak wiemy, że myślami towarzyszyła nam cały ten czas.

Jej słowa zostały odczytane przez konferansjerów

Autyzm dziecięcy jest zaburzeniem rozwojowym. Co to właściwie oznacza? Zaburzenie rozwojowe to określenie opisujące odmienny, nietypowy rozwój. W trakcie diagnozowania dzieci zespół diagnostyczny przygląda się trzem osiowym dla autyzmu sferom – komunikacji, relacjom społecznym i wzorcom aktywności. Jeśli obserwuje się deficyty, czyli w sytuacji gdy dziecko w tych trzech sferach odbiega od rówieśników, zostaje postawione rozpoznanie autyzmu dziecięcego. Co to w praktyce oznacza? Dzieci z autyzmem zawsze mają trudności z myśleniem na temat innych osób – co myślą, co czują, co planują osoby w ich otoczeniu. Terapeuci nazywają to Teorią Umysłu – my, ludzie nie mający autyzmu, bez problemu jesteśmy w stanie określić co nasi bliscy mogą myśleć, co czuć – poznajemy to po tym co mówią, jakie robią miny czy gesty. A osoby autystyczne po prostu tego nie potrafią, nie zastawiają się nad tym. Małe dzieci szybko się uczą, że mama cieszy się gdy się chwalą, albo że mama daje im to co pokazują paluszkiem. Dzieci z autyzmem rzadko w pierwszych latach korzystają z gestykulacji, nie rozpoznają min, nie odczytują intencji dorosłych. Wpływa to przede wszystkim na ich komunikację – skoro nie potrafią ocenić ile wie dorosły, to zazwyczaj zakładają, że bliscy wiedzą co jest w ich głowach, więc nie komunikują się. Dużo pracy wymaga od rodziców przekonanie dzieci z autyzmem, że to o czym dzieci myślą, co chcą, muszą zakomunikować – pokazać, powiedzieć, narysować. Zazwyczaj dzieci z diagnozą autyzmu nie chwalą się, nie dzielą swoim zainteresowaniem, nie dopytują o samopoczucie innych osób – zarówno dorosłych jak i rówieśników. Takie nieuwzględnianie stanu umysłu innych osób – czyli tego co myślą, co czują i co wiedzą inni, rodzi w codziennym życiu wiele trudności i komplikacji. Często dzieci z autyzmem nie potrafią zrozumieć dlaczego lubimy plotkować, albo mają trudności z rozumieniem przenośni czy kabaretów, ponieważ myślą bardzo konkretnie a mówienie służy do wymiany informacji konkretnych i potrzebnych. Wszystko to wpływa na rozwój emocjonalno-społeczny, na rozwój zabawy, na rozwój wyobraźni. Na przykład wszystkie umiejętności potrzebne do wspólnej zabawy czy nauki u dzieci z autyzmem muszą być wypracowane – wytłumaczone, narysowane, przećwiczone i dopiero wtedy dziecko może próbować współdziałać z rówieśnikami. Duże kłopoty sprawia też ograniczona u dzieci z autyzmem umiejętność uczenia się z otoczenia. To co dzieci typowo rozwijające się czerpią z obserwacji otoczenia, dzieci z autyzmem muszą zostać po prostu nauczone. Wreszcie trudności z odgadywaniem stanu umysłu innych osób powoduje nadmierną u dzieci z autyzmem tendencję do wybierania aktywności powtarzalnych, schematycznych, np. zabawy w to samo, zawsze w taki sam sposób. U dzieci, które mają silną potrzebą kontroli sytuacji, ma to postać dążenia do powtarzalności nawet całych sytuacji oraz nietolerowania niespodzianek czy zmian. W praktyce często dzieci z autyzmem nie lubią prezentów – bo nie wiedzą co je spotka. Ponadto często u dzieci z autyzmem mamy do czynienia z nieprawidłowym odbieraniem i przetwarzaniem bodźców zmysłowych – czasem czują za bardzo, a czasem za mało. Czasem światło boli, a godzinne kręcenie na karuzeli to najfajniejsza zabawa na świecie. Bo układ nerwowy nieprawidłowo odbierający bodźce zmysłowe albo unika albo dąży do konkretnych bodźców. Wszystkie deficyty, które obserwujemy u dzieci z autyzmem, znacząco wpływają na rozwój ich samodzielności i funkcjonowanie poznawcze, stanowiąc dla prawidłowego rozwoju tych sfer duże zagrożenie.

W związku z tym osoby, u których zdiagnozowano autyzm, wymagają specjalistycznego i długotrwałego wspierania rozwoju poprzez kompleksową terapię pedagogiczno – psychologiczną. Dzieci z autyzmem długo potrzebują również stałej oraz długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału rodziców w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji.

Niezmiernie ważne w ogólnym rozwoju dzieci z autyzmem jest stałe nabywanie umiejętności we wszystkich środowiskach, w których przebywa dziecko. Ważne jest, by warunki edukacyjne w przedszkolu i szkole dostosowane były do jego możliwości społecznych i komunikacyjnych. W tym celu wspomaganie funkcjonowania dziecka musi obejmować każde środowisko, w którym ono przebywa.

Justynka trafiła do Poradni Prodeste w kwietniu 2011 roku, przeszła diagnostykę kliniczną oraz funkcjonalną i od tego czasu jest pod opieką terapeutyczną Niepublicznej Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Prodeste w Opolu.

Obecnie Justynka jest uczennicą klasy 1 szkoły podstawowej. Wszelkie obserwacje, jak również funkcjonowanie Justynki w szkole, wskazują na to, że jej rozwój mieści się w normie intelektualnej. Należy jednak pamiętać, że ze względu na rozpoznanie autyzmu dziecięcego u Justynki, jakościowy poziom jej funkcjonowania jest niższy. Z tego powodu dziewczynka uczestniczy w regularnej terapii wspierającej rozwój. Obecnie praca z Justynką odbywa się w oparciu o techniki behawioralno-poznawcze zmierzające do zwiększania samoświadomości w codziennym życiu, a skierowana jest głównie na opracowanie problemów wynikających z autyzmu dziecięcego. Co to oznacza? Justynka pracuje nad rozumieniem skutków własnych zachowań dla innych osób na płaszczyźnie emocjonalnej i społecznej, a stałym punktem odniesienia w terapii jest uświadamianie Justynce związków między zachowaniem, myśleniem i emocjami, zarówno własnymi, jak i cudzymi.

Justynka jest niezwykle sympatyczną, ciepłą dziewczyną. Dzielnie pracuje nad swoimi trudnościami, współpracuje z nami na tyle ile pozwalają jej własne jej ograniczenia. W ostatnim czasie zrobiła ogromny postęp, jest bardzo dobrą uczennicą klasy pierwszej, z której dumni jesteśmy wszyscy – rodzina, nauczyciele, terapeuci. Wiele jeszcze przed nami, ale – to ile Justyna już osiągnęła – pozwala nam śmiało powiedzieć, że sukces jeszcze przed nami.

Ogromnie mi przykro, że nie mogę dziś być z Państwem, ale myślami jestem z Wami, z Justynką, jej siostrą i mamą. Życzę Państwu świetnej zabawy i pozdrawiam ciepło.

Monika Majszczyk, psycholog, terapeuta Justynki

Justyna staje się medialna

Jeżeli ktoś chciałby wyraźniejszy artykuł odsyłam do źródła:
http://www.nowiny.pl/egazeta/nowiny-raciborskie/2014-01-28/wydanie.html