W lipcu nasze stopy znowu dotknęły usteckiego piasku i nie chciały z niego wyjść … Od trzech lat część naszych wakacji spędzamy nad Morzem Bałtyckim. Zakochaliśmy się w tym zakątku, gdzie woda bywa najcieplejsza, gdzie można zobaczyć naturalne piękno, gdzie nie ma miejsca na nudę … nawet od lat towarzyszący nam w “pakiecie autyzm” potrafił się w tym roku dostosować do różnych sytuacji …

Ustka w obiektywie … czas resetu i doładowania “akumulatorów” …

Pierwszy /dla nas tego roku/ ustecki zachód słońca …

Widok morza jest jednym z najpiękniejszych i najwspanialszych w Naturze …

jest piękna plaża, słychać szum morza …

…bo nie ma dwóch ta­kich sa­mych zachodów słońca!

Gdy na morzu sza­leje sztorm, gdy wiat­ry roz­bi­jają wzburzo­ne fa­le, miło jest usiąść na brze­gu i ob­serwo­wać walkę żywiołów.. Dzisiaj na usteckiej plaży od rana powiewa czerwona flaga …

nadal deszczowo i sztormowo …

Najbardziej spontaniczne wieczorne wyjście … Nic nie zapowiadało, że jeszcze tego dnia ok 20.45 na horyzoncie pokaże się słońce, a my wyciągniemy Justynę z wanny, i damy jej tylko 5 minut na ogarnięcie się, by 15 minut później zobaczyć …

Nasz pobyt w Ustce powoli dobiega końca …

i wracamy na śląsk …

PS. Do Ustki planujemy wrócić za rok